Het is mei en ik ben jarig. Ik vier het met vrouwen en met Visioning. Er ligt al materiaal klaar, want in de afgelopen maanden heb ik de stapels tijdschriften die ik gekregen heb, doorgewerkt op bruikbaarheid. En heb ik al wat verzameld. Tussen deze beelden zijn er veel die dichtbij voelen, die eerder op een collage van mij terecht gekomen.
Elke keer weer is het een verrassing wat er gaat ontstaan. Deze keer is het ook nog alsof ik oude foto’s kijk, mijn gemoed steeds wordt geraakt door de bekende beelden die door mijn handen gaan. Er wordt veel aan de kant gelegd, en wat blijft zijn een aantal beelden die op de collage staan die in de gang in ons hangt. Ik zie het gaandeweg.
Wat geniet ik van de verfijndheid die ik zie in de beelden van de natuur. ‘Het hele universum is een web van trillingen waarin alles met elkaar in verbinding staat. Veel vormen van meditatie zijn erop gericht je bewust te maken van je eigen unieke trillingen’. “Het gaat over verbondenheid”, zeg ik tegen mijn vriendin, die haar collage aan het maken is. “Ik weet wel dat ik dit heb maar ik weet nooit wat ik hier mee moet doen, behalve in de tuin dan”, voeg ik er nog aan toe. En ik werk weer verder. En een heerlijke dag gaat voorbij.
Verfijndheid
De collage die sinds 2015 in de gang hangt, móest op een plek waar ik veel langs zou komen. Het laatste half jaar wist ik dat als het proces van de vrouw bij de bloem klaar zou zijn, deze collage van de plek kon.
Op de oude en de nieuwe collage staan dezelfde vrouw. Waar eerder bescherming en schuchterheid was, is nu een open houding. Eerder kon ze zich aarzelend tonen, voorzichtig komend van achter de gordijnen. Stond ze op het toneel van het leven rond te kijken, zich afvragend wat ze kwam doen. En nu schrijft ze, op haar plek in het licht. Ik heb de indruk dat het haar niet boeit wat anderen vinden. De vrouwen zijn blij met haar, en zij voelt zich gedragen door de vrouwen.
De dagen hierna loop ik diverse keren de ruimte binnen waar de collage in wording ligt. Om even te kijken. Als ik verder ga werken gebruik ik nieuwe beelden en er ontstaat een nieuwe dimensie door de fotografe die erbij komt. Ze staat voor haar creatieve werk vanuit een rustige en stevige innerlijke kracht. Ze weet wat ze in beeld wil zetten, ze heeft het verfijnde en zet dit ook in beeld. Ze doet dit gewoon! De wereld is aanwezig in al zijn hectiek en het is oké.
Het moet mijn eigen onzekerheid zijn geweest die de verfijndheid moeizaam een plek heeft kunnen geven in de wereld. En die maakte dat de prima combinatie van verfijndheid en innerlijke kracht, voor mij een weg te gaan is geweest.